បាត់ដំបងមានចម្ងាយប្រមាណ២៩១ គីឡូម៉ែត្រ ពីទី ក្រុងភ្នំពេញតាមផ្លូវជាតិលេខ ។ ទឹកដីធម្មជាតិនៃ ខេត្តនេះមានលក្ខណៈ ពិសេសអំណោយផលគ្រប់បែបយ៉ាងដល់ដំណាំដាំដុះនានា ជា ពិសេសផ្លែ ក្រូចពោធិ៍សាត់ដែល នាំឱ្យខេត្តនេះកាន់តែខ្ទរខ្ទារ ។
ការស្គាល់ទឹកដីខេត្តនេះ ប្រជាជនខ្មែរភាគច្រើន ដែលជាអ្នកមិនមែនរស់នៅខេត្តបាត់ដំបង បាន ដឹងតាម រយៈបទចម្រៀង ក្នុងកំឡុងទស្សវត្សទី៦០ដែលអ្នកចម្រៀង និង កវីនិពន្ធយើងតែង សរសើរឥតដាច់នូវ សម្រស់ ទេសភាព ធម្មជាតិ ដងភ្នំ ដងស្ទឹង ព្រឹក្សព្រៃជាដើមនោះ ។ តាមរយៈការលើកសរសើរពីទីតាំងនានា ដោយពិពណ៌នាជាចង្វាក់ភ្លេងរណ្ដំណែងណងនេះហើយ ដែល ជំរុញ ទឹកចិត្តប្រជាជនខ្មែរកាន់តែចង់ស្គាល់ ចង់ទៅកំសាន្តខ្លាំងឡើង ។ តើខេត្តបាត់ដំបងមានអ្វីខ្លះ ពិតជាស្រស់ស្អាត ដូចការ រៀបរាប់របស់កវីយើងដែរឬទេ? ខាងក្រោមនេះជាទីតាំងមួយ ចំនួន ដែលលេចធ្លោរបស់ខេត្តបាត់ដំបង
ភ្នំសំពៅ
ភ្នំសំពៅ គឺជារមណីយដ្ឋានធម្មជាតិមួយ ដែលភ្ញៀវទេសចរនិយមទៅកំសាន្ត ជាពិសេសភ្ញៀវក្នុងស្រុក នៅថ្ងៃសំរាក ឫ នៅថ្ងៃបុណ្យប្រពៃណីផ្សេងៗ ដូចជាបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរ បុណ្យភ្ជុំបិណ្ឌ ។ ល ។ រមណីយដ្ឋាននេះ មានទីតាំង ស្ថិតនៅតាមដងផ្លូវជាតិលេខ ១០មានចំងាយ ១៣ គ.ម ពីទីរួម ខេត្តបាត់ដំបង ក្នុងភូមិភ្នំសំពៅ ស្រុកបាណន់ ខេត្តបាត់ដំបង។ ភ្នំនេះមានទ្រង់ទ្រាយដូចជាសំពៅ មានកំពស់ប្រហែល១០០ម មានកាំជណ្តើរចំនួន ១០៣០កាំ។ ក្នុងតួភ្នំទាំងមូល មានល្អាងជាច្រើន ប៉ុន្តែល្អាងសំខាន់ៗដែលគេនិយមទស្សនាគឺ ល្អាងផ្កាស្លា ល្អាងល្ខោន ល្អាងអសុក។ នៅលើកំពូលភ្នំខាងក្រោយ មានវត្តមួយឈ្មោះថា វត្តគិរីរម្យ ដើមឡើយ គ្រាន់តែជាអាស្រម សំរាប់ សំណាក់ ធម៌តែប៉ុណ្ណោះ ។ នៅលើខ្នងភ្នំ មានវត្តអរុណនារី ឬវត្តដូនជីក្មេង និងចេតិយធំៗស្អាតៗ របស់អភិជនខ្មែរពីសម័យមុនៗ។ នៅជុំវិញក្បែរភ្នំសំពៅ មានចង្កោមភ្នំផ្សេងៗទៀតដែលមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា តាមបែបរឿងនិទានខ្មែរ ចៅរាជកុល និងនាងរំសាយសក់ ដូចជាភ្នំក្តោង ភ្នំក្រពើ ភ្នំទ្រុងមាន់ ភ្នំទ្រុងទា ភ្នំនាងរំសាយសក់។ល។ ដែលសុទ្ធសឹងតែជារមណីយដ្ឋានធម្មជាតិទាំងអស់ ។
ពេល មកដល់ជើងភ្នំសំពៅ គេអាចធ្វើដំណើរឡើង ទៅលើកំពូលភ្នំ ដោយផ្លូវពីរកន្លែង ។ ផ្លូវទីមូយគឺធ្វើដំណើរថ្មើរជើង ឡើងតាមជណ្តើរថ្ម បត់បែនចុះឡើង ដូចពស់លូន ចំនួនមួយ ពាន់សាមសិបកាំ ។ ផ្លូវឡើងទីពីរ ដែលទើបកសាងថ្មីៗ ដោយមានចាក់បេតុងបានប្រមាណ៨០ភាគរយ អាចអោយម៉ូតូឬរថយន្ត ឡើងទៅជិតដល់កំពូលភ្នំ ទើបធ្វើដំណើរ ដោយជើង ឡើងបន្ត ទៅទៀត។ នៅទីនោះ មានរូបសំណាក ព្រះពុទ្ធបដិមាធំ ដែលមានទីធ្លាធំទូលាយ មានម្លប់ឈើ ត្រឈឹងត្រឈៃ អាចចតយានយន្តបានងាយស្រួល ។ ទេសចរណ៍ជាខ្មែរមិនពិបាកបង់ប្រាក់ទេ ពេលឡើងកំសាន្ត លើភ្នំ ប៉ុន្តែបើជាជនជាតិបរទេសវិញ អាជ្ញាធរជើងភ្នំតែងទាមទារអោយបង់ប្រាក់ មុននឹងឡើងទៅ មានចំនួនពី ពីរដុល្លារទៅ៥ដុល្លារ ដោយមានម៉ូតូឌុបនាំឡើងទៅដល់កំពូល ទាំងទៅទាំងមក ។
ចំណែក ការដើរទស្សនាតាមល្អាង មានកុមារអ្នកស្រុកតូចៗ មានអាយុចាប់ពី ៨ទៅ១៥ឆ្នាំ តែងសុំភ្ញៀវជូនដើរមើល តាមល្អាងនានា នៅលើភ្នំសំពៅ ។ ពួកនាំផ្លូវភ្ញៀវផង និយាយរាប់រាប់ផង អំពីប្រវត្តិខ្្លះៗដែលទាក់ទងនឹងភ្នំសំពៅ គឺជាអត្ថបទដែល ពួកគេរៀនចាំមាត់ដូចមេសូត្រ ។ គេធ្វើដូច្នេះ ដោយសង្ឃឹមថា ពួកទេសចរណ៍ នឹងធ្វើអំណោយ ជាប្រាក់កម្រៃខ្លះៗ ដើម្បី លៀងជីវិត។ នៅលើភ្នំសំពៅនេះ មានល្អាងរូងភ្នំ ទាំងតូចទាំងធំ ចំនួន១២ល្អាង ដូចជា ១- ល្អាងផ្កាស្លា ២- ល្អាងគក់ទ្រូង ៣- ល្អាងខ្យល់ ៤- ល្អាងតែងខ្លួន ៥- ល្អាងល្ខោន ៦- ល្អាងជ្រៃ ៧- ល្អាងពេជ្រ ៨- ល្អាងខ្វែង ៩- ល្អាងប្រេង ១០- ល្អាងស្ថានីយឬល្អាងធំ ១១- ល្អាងខ្យល់ និង ១២- ល្អាងក្បាលខ្មោច ។
ល្អាងផ្កាស្លា មានប្រវត្តិព្រេងនិទាន ទាក់ទងនឹងរឿង ព្រះចៅរាជកុល នាំភស្តុភារ បណ្ណាការ រួមទាំងផ្កាស្លា ដើម្បីទៅចូល ស្តីដណ្តឹង ព្រះនាងរំសាយសក់។ មុនចូលទៅល្អាងផ្កាស្លា មានថ្ម១ផ្ទាំង មានរូបរាងដូចជាផ្កាស្លាក្រពុំ។ ដោយសារ ល្អាងនោះ មានសភាពចង្អៀតងងឹត ទើបមានគេចាប់ភ្លើង អគ្គីសនី ដោយប្រើអាគុយ សម្រាប់បំភ្លឺផ្លូវ ហើយមានអ្នកបញ្ចាំងពិលជួនភ្ញៀវ ដើម្បីសុំកំរៃពីភ្ញៀវបន្តិចបន្តួច សម្រាប់បញ្ចូលអាគុយវិញ ។ ពេលចុះទៅដល់ល្អាងគក់ទ្រូង គេឃើញមានរូបបដិមាសំរឺទ្ធពណ៌ខ្មៅមួយអង្គ ។ ពេលចង់សាកល្បងគក់ទ្រូង ទេសចរណ៍ម្នាក់ត្រូវឡើងឈរលើផ្ទាំងស៊ីម៉ងត៍ បូនជ្រុងទ្រវែង ហើយយកដៃគក់ដើមទ្រូង នោះគេនឹងឮសំឡេងខ្ទ័រ តបត្រឡប់មកវិញ ។ ពេលឡើងពីល្អាងគក់ទ្រូងមកវិញ គេនឹងបានជួប ព្រះពុទ្ធបដិមារចូលនិពាន្ត១អង្គធំ មានបណ្តោយ១២ម៉ែត្រ ទទឹង៣ម៉ែត្រ ដែលកសាងដោយសប្បុរសជន នៅក្រៅប្រទេស ។ មុនចូលល្អាងខ្យល់ គេឃើញមានដើមស្វាយកល្ប មួយដើមដែលសង់អំពីស៊ីម៉ងត៍ មានរួបរាងដូចដើមស្វាយ។ មានប្រវត្តិនិទានតៗគ្នា មកថា បើអ្នកណាបានហូប ស្វាយកល្បនេះហើយ មនុស្សចាស់នឹងក្លាយជាក្មេង ហើយមានជីវិតអមតៈ ។
-ភ្នំបាណន់
ភ្នំបាណន់ឋិតនៅស្រប នឹង ដងស្ទឹងសង្កែ ចម្ងាយប្រមាណ២៥គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តបាត់ដំបង ក្នុងឃុំកន្ទី២ ស្រុកបាណន់។ នៅលើកំពូលភ្នំកំពស់៤០០ម៉ែត្រនេះ មានប្រាសាទបុរាណមួយដែលយកឈ្មោះតាមតំបន់ភ្នំនោះ ហើយ មានជាប់ទាក់ទងទៅនឹងរឿងព្រេងរបស់ខ្មែរយើងផងដែរ។ ប្រាសាទបុរាណនេះកសាងឡើងក្នុងកំឡុងពាក់កណ្តាល សតវត្សទី១១ និង ចុងសតវត្សទី១២ ពោលគឺក្នុងរាជស្ដេចពីរព្រះអង្គ ព្រះបាទឧទយាទិត្យវរ្ម័នទី២ និងព្រះបាទ ជ័យវរ្ម័ន ទី៧។
-វត្តឯកភ្នំ
វត្តឯកភ្នំ មានចម្ងាយ១៤គីឡូម៉ែត្រពីទីរួមខេត្តបាត់ដំបង ឋិតក្នុងទីតាំងឃុំពាមឯក ស្រុកឯកភ្នំ។ ឋិតនៅចំ បរិវេណវត្ត ដែលមានដើមពោធិ៍ដុះព័ទ្ធជុំវិញចំនួន១៨ដើម ប្រាសាទឯកភ្នំមានម្លប់ត្រជាក់ស្រឹប ជាទីមនោរម្យក្រៃលែង ចំពោះទេសចរដែលទៅកំសាន្ត។ ប្រាសាទនេះកសាងឡើងនៅក្នុងសតវត្សទី១១ ក្នុងរជ្ជកាលព្រះបាទសូរ្យវរ្ម័នទី១ ឆ្នាំ១០២៧ នៃគ្រិស្តសករាជ។
-អាងកំពីងពួយ អាង នេះអាចផ្ទុកទឹកបាន ប្រមាណ១១០លានម៉ែត្រគូបនៅរដូវវស្សា មានបណ្តោយ ប្រមាណ៦គីឡូម៉ែត្រ និងទទឹងជាង១៩០០ម៉ែត្រ ជាប្រភពទឹកដ៏សំខាន់សម្រាប់ប្រជាពលរដ្ឋប្រកបរបរកសិកម្ម។ រមណីយដ្ឋាននេះឋិតនៅក្នុង ភូមិតាង៉ែន ឃុំតាគ្រាម ស្រុកបាណន់ ចម្ងាយ៣៥គីឡូម៉ែត្រ ពីទីរួមខេត្តបាត់ដំបង។ ទេសចរចូលចិត្តទៅកំសាន្តនៅ តំបន់នេះដើម្បីស្រូបខ្យល់អាកាសបរិសុទ្ធ នឹងស្ទូចត្រីកំសាន្ត ព្រោះទីនោះសម្បូរត្រីណាស់ ជាពិសេសត្រីដំរី។
-សេកសក រមណីយដ្ឋាន សេកសកឋិតក្នុង ឃុំត្រែង ស្រុករតនមណ្ឌល ចម្ងាយពីទីរួមខេត្តបាត់ដំបង ៥០គីឡូ ម៉ែត្រ តាម បណ្តោយផ្លូវជាតិលេខ៥៧ ឆ្ពោះទៅកាន់ស្រុកសំឡូត។ ស្ទឹងសេកសកមានបណ្តោយប្រមាណ៥០០ម៉ែត្រ អមដោយ រុក្ខជាតិពណ៌បៃតងស្រងាត់ ជាប្រភេទព្រៃឬស្សី្ និងរុក្ខជាតិតូចធំនានា ដែលផ្ដល់ម្លប់ត្រជាក់ដល់អ្នកទៅកំសាន្ត ធ្វើឱ្យ តំបន់នេះកាន់តែមានប្រជាប្រិយភាព មានអ្នកទេសចរកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ អ្នកដែលទៅកំសាន្តភាគច្រើនជាប្រជាពលរដ្ឋក្នុងខេត្តបាត់ដំបង ។
លើសពីនេះ ខេត្តបាត់ដំបងក៏សម្បូរប្រាសាទបុរាណផងដែរ ហើយតំបន់ប្រាសាទខ្លះត្រូវបាន ប្រែក្លាយទៅជា តំបន់កំសាន្ត រីឯប្រាសាទខ្លះទៀតត្រូវបានគេបោះបង់ចោលពុំសូវយកចិត្តទុកដាក់ ជាហេតុនាំឱ្យប្រាសាទដែលបាក់បែក ស្រាប់ កាន់តែទ្រុឌទ្រោម ដោយសារខ្វះការយកចិត្តទុកដាក់ ថែទាំ និងធម្មជាតិបំផ្លិចបំផ្លាញ។ អ្នកភូមិខ្លះបានរើសយក ថ្មប្រាសាទទៅធ្វើជើងក្រាន កំណល់ផ្សេងៗដែលជាទង្វើខ្វះការពិចារណា និងគួរយកចិត្តទុកដាក់ស្វែងយល់ឡើងវិញ។
|